روانشناسی نابهنجاری
میرحمید صالحیان؛ رویا حسین زاده پیغان؛ فروغ شفائیان فرد؛ صدیقه خواجه افلاطون مفرد
چکیده
تأثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر یادگیری حرکتی در افراد مبتلا به ADHD بسیار کم مورد توجه قرار گرفت. بنابراین، در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی تأثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در نوجوانان مبتلا به ADHD بود. تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل 60 نوجوان مبتلا به ADHD (محدوده سنی 12 ...
بیشتر
تأثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر یادگیری حرکتی در افراد مبتلا به ADHD بسیار کم مورد توجه قرار گرفت. بنابراین، در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی تأثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در نوجوانان مبتلا به ADHD بود. تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل 60 نوجوان مبتلا به ADHD (محدوده سنی 12 تا 17 سال) بودند که به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه 1) تصویرسازی حرکتی، 2) تمرین بدنی، 3) ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی، و 4) کنترل قرار گرفتند. تکلیف حرکتی شامل پرتاب دارت بود که در آن نمره دقت به عنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. آزمودنی ها پیش آزمون (ده پرتاب) و آزمون یادداری (ده پرتاب) را انجام دادند. برای تحلیل دقت پرتاب از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که همه گروه‌ها در پیش‌آزمون نمرات پرتابی مشابهی داشتند، اما در آزمون یادداری، گروه ترکیبی به‌طور معنی‌داری نمرات پرتابی بهتری نسبت به سایر گروه‌ها داشت. علاوه بر این، گروه تمرین بدنی امتیازات پرتابی بهتری نسبت به گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل داشت. در نهایت، گروه تصویرسازی حرکتی نمرات پرتابی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. افراد مبتلا به ADHD از تصویرسازی حرکتی سود می برند، که نشان می دهد مکانیسم های لازم برای یادگیری مهارت های جدید از طریق تصویرسازی حرکتی را دارند. همچنین ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی استراتژی بهتری برای یادگیری مهارت های حرکتی جدید خواهد بود.
روانشناسی اجتماعی
رویا حسین زاده پیغان؛ میرحمید صالحیان؛ صدیقه خواجه افلاطون؛ فروغ شفائیان فرد
چکیده
یکی از ناتوانی هایی که به ندرت در زمینه یادگیری مشاهده ای بررسی شده است، اوتیسم است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تماشای مدل ویدیویی با سطوح مختلف مهارتی بر یادگیری مهارت بسکتبال در نوجوانان مبتلا به اوتیسم است. روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای است. آزمودنی های این تحقیق شامل 60 نوجوان مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی 13 تا 18 سال ...
بیشتر
یکی از ناتوانی هایی که به ندرت در زمینه یادگیری مشاهده ای بررسی شده است، اوتیسم است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تماشای مدل ویدیویی با سطوح مختلف مهارتی بر یادگیری مهارت بسکتبال در نوجوانان مبتلا به اوتیسم است. روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای است. آزمودنی های این تحقیق شامل 60 نوجوان مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی 13 تا 18 سال بودند که به طور تصادفی و مساوی در سه گروه مدل ماهر، مدل مبتدی و کنترل تقسیم شدند. تکلیف حرکتی شامل پرتاب بسکتبال بود که در آن نمره دقت پرتاب به عنوان متغیر وابسته اندازه‌گیری شد. آزمودنی ها پیش آزمون (شامل ده پرتاب)، مرحله اکتساب (شامل 5 بلوک تمرینی 10 پرتابی) و آزمون یادداری (شامل ده پرتاب) را انجام دادند. آزمودنی‌های گروه‌های مشاهده، مدل‌های مربوطه خود را پنج بار قبل از هر بلوک تمرینی تماشا کردند. برای تجزیه و تحلیل دقت پرتاب از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه ویدئویی مبتدی در مرحله اکتساب و آزمون یادداری امتیازات پرتابی بهتری نسبت به گروه های مدل ویدئویی ماهر و گروه کنترل داشتند. همچنین، گروه ماهر در مرحله اکتساب و آزمون یادداری، نمرات پرتابی بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که افراد مبتلا به اوتیسم از تماشای مدل ویدیویی برای یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال سود می برند. این نتیجه ممکن است نشان دهد که این افراد مکانیسم های لازم را برای یادگیری مهارت های جدید از طریق مشاهده ویدیویی دارند.
روانشناسی نابهنجاری
طیبه بنی اسدی؛ صدقه خواجه افلاطون مفرد؛ فروغ شفائیان فرد
چکیده
شواهد پژوهشی نشان می دهد که فعالیت بدنی (PA) با عزت نفس بهتر و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکانی که رشد نرمال دارند، همراه است. با این وجود، رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در بین کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) توجه بسیار کمی در ادبیات پژوهشی به خود جلب کرده است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی ...
بیشتر
شواهد پژوهشی نشان می دهد که فعالیت بدنی (PA) با عزت نفس بهتر و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکانی که رشد نرمال دارند، همراه است. با این وجود، رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در بین کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) توجه بسیار کمی در ادبیات پژوهشی به خود جلب کرده است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. در این پژوهش از رویکرد همبستگی استفاده شد. شرکت کنندگان چهل و نه کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (میانگین سنی 8.85 سال) از مدارس با نیازهای ویژه بودند. برای ارزیابی فعالیت بدنی از پرسشنامه فعالیت بدنی برای نوجوانان استفاده شد. برای ارزیابی عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده از پروفایل ادراک خود برای کودکان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج توصیفی نشان داد که نمونه ما در فعالیت فیزیکی بسیار کمی شرکت می کند. علاوه بر این، آنها دارای سطح پایینی از عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده هستند. علاوه بر این، فعالیت بدنی به طور معنادار و مستقیم با عزت نفس و شایستگی حرکتی درک شده مرتبط بود. در نهایت، فعالیت فیزیکی به طور معنادار و مستقیم هم عزت نفس و هم شایستگی حرکتی ادراک شده را پیش‌بینی کرده است. یافته‌های ما بر مزایای فعالیت بدنی برای بهبود وضعیت روانی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی تاکید دارد. بنابراین، یافتن راهبردها و مداخلات مناسب برای افزایش سطح فعالیت بدنی در این جمعیت ضروری به نظر می رسد.
روانشناسی نابهنجاری
صدیقه خواجه افلاون مفرد؛ فروغ شفائیان فرد؛ طیبه بنی اسدی
چکیده
مشخص شده است که فعالیت بدنی با مهارت حرکتی در کودکان مرتبط است. با این وجود، روابط بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادلی در میان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش مورد ...
بیشتر
مشخص شده است که فعالیت بدنی با مهارت حرکتی در کودکان مرتبط است. با این وجود، روابط بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادلی در میان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع همبستگی بود. 80 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (دامنه سنی بین 8 تا 14 سال، میانگین سنی 11.51 سال) در مدارس استثنایی در این مطالعه شرکت کردند. فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی برای نوجوانان (PAQ-C) اندازه گیری شد. برای اندازه گیری عملکرد تعادل از آزمون های تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم میزان فعالیت بدنی و عملکرد متعادل پایینی داشتند. فعالیت بدنی به طور معنادار و مستقیم با عملکرد تعادل ایستا و پویا مرتبط بود. علاوه بر این، فعالیت بدنی به طورمعنادار و مستقیم عملکرد تعادل ایستا و پویا را پیش بینی کرده است. فعالیت بدنی نقش بسیار مهمی در مهارت حرکتی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارد. از این رو، نیاز به راهبردها و مداخلات هدفمند برای افزایش سطح فعالیت بدنی در این جمعیت وجود دارد.
